සිතිවිලි මන්දිරය

දුටිමි දකිමි ලක වැනසෙනු හද කකියයි ලෙය රිදී රකිනු රකිනු ලක හැමදින හෙල වැසියනි ළය දිදී කියමු ලියමු තව තව හැකි පමණින් තවමත් මදී මකමු මකමු පරගැතිකම සිරිලක වැනසෙනු නොදී

සූසැට බරණ රණ් සලු පිලි නැතුවාට අඩුවක් පෙනේවිද ගැමි ලියගේ කාට නැතිමුත් දෙතොල ගැල්වූ දේදුනු පාට පහනකි දිලෙන ආලෝකය දෙන රෑට වත්තේ පහල හැමදා ඇවිදින ඈට දෙපයේ වෙලෙන්නට මිරිවැඩි නැතුවාට දෙපතුල බදන් දෙන කෙඳිරිලි නැත රෑට සුව නින්දක් නිදයි වත නැනසුම් පාට දිය පිරි කලය සෑදූ සිහිනිඟක සිරී පිරිපුන් නිතඹ නැලවේ දෙව්ලියක සරී උවනේ සිරිය වෑහේ සෙනෙහසින් පෙරී ඇය මේ ගමට සිරියයි ඇති නොමද දිරී

නීල ගොයමක සුවඳ සෙව්වෙමි දැනෙන්නේ ලේ පිලී ගඳමය හන්දියේ කඩමන්ඩියේ සිත නිවාලන දහම් සෙව්වෙමි ඇසෙන්නේ ඒ ගෝර හඬමය පේන මානේ පල්ලියේ මගුල් කාරණ පෙර ඇසූයෙමි දැනේ එය පෙරටත් වඩා අද සුදුසු දේසේ වාසයේ