සිතිවිලි මන්දිරය

රුදුරු ජීවන මංතලේ මං වැරදිලා පියමං කළේ පාර සොයනා රෑ කළේ සඳ උවන ඇයි සරදම් කළේ පැල්පතක එළියක් පෙනේ මාලිගාවක් ලෙස දැනේ සැනසුම් සුසුම් රැළි පාඋණේ පැල්පතට සැණෙකින් ලං උණේ ගිමන් නිවනා හැඟුමෙනී පැල්පතේ මොහොතක් ඇල උනී දෙනෙත් පියෙනා මොහොතෙනී නිදහසේ නිදිසුව ලං උනී ගතේ සුව සිසිලක් එතී පිනි දියෙන් සියොළඟ නැහැවෙතී යුග දෙනෙත් අහසට යොමු වෙතී ඒ පැල්පතේ වහලක් නැතී

සුපුරුදු පරිදි හැමදාමත් පමා වෙලා දුම් රිය කොළඹ කොටුවෙන් ඇත පිටත් වෙලා මරදානේ සුලු මොහොතක් නවත්වලා නැවතත් ගමන අරඹන්නට හෝන් කළා හැන්දෑ යාමයේ මේ ජරමර අස්සේ කණකර මුදල් සහ දුරකථනද ඉස්සේ අඩු බව දැනෙන්නේ බැසගත්තට පස්සේ ඇඳි වත රැකගත්ත හින්දයි සන්තෝසේ හැන්දෑ යාමයේ මේ ජරමර අස්සේ පෙම් බස් කිය කියා තව සමහරු සැනසේ දෙදෙනා දෑත් වල මංගල මුදු දිලිසේ සැමියා රාගමින් ඇය බටුවත්තෙනි බැස්සේ හැන්දෑ යාමයේ මේ ජරමර අස්සේ ජන්ගම අවන්හල තාලයකට ගැස්සේ බෝතල දෙක තුනක් හැමදාමත් හිස්වේ මේ අය හිඳින්නේ හැම වැසිකිළි අස්සේ හැන්දෑ යාමයේ මේ ජරමර අස්සේ කාලය ගෙවාගන්නට හැමදෙන වෙහෙසේ සිංහල සිරිත් ගුණදම් එකිනෙක වැනසේ ගුණදම් කුමට සැනසෙන් මිතුරනි රිසිසේ

මලක් මලවට බමන බමරුට කියූ මල් පැණි කතාවයි ඇසූ ඒ රස කථාවෙන් ඔදවැඩුණු නර්තන ලතාවයි බමර ගුමු ගුමු අතර විසතුඩු ඇනෙන්නේ එක වතාවයි එයින් අවසන දකින්නේ පිපි මලේ සියුමැලි සිනාවයි