සිතිවිලි මන්දිරය

හිත් පිත් නැති හිස් මිනිසුන් මැද හිත සැනසුම සෙව්වේ සිසිලස කෙලෙසක උපදින්නද මේ ගිනියම් අව්වේ ඇස් කන් නැති, නිදිගත් විලසින් නිති කාලය ගෙව්වේ හොඳ මිස නොහොඳින් කිසිමදිනෙක නැත සැනසුම මැව්වේ

ආදරය උනුසුම් නමුත්, විරහවත් ඇයි මේතරම් ගිනියම්, උනුසුමත් ගිනියමත් හැර ඈ, සිසිලසක් සොයමින් යමින්, මේ තරම් දුර ගෙවා ආවේ, වේදනාවෙන් ඉකිලමින්, කොයි තරම් තව දුරක් යන්නද, සිසිලසක් සොයමින් ඉතින්…….